Passie voor klassiek

Zoals aangekondigd ben ik afgelopen vrijdag naar het Concertgebouw getogen om daar te genieten van een aantal zeer leuke werken.
Om te beginnen de Tovenaarsleerling van Paul Dukas(die heel veel werken van zichzelf heeft verwezen naar het vierkante archief en,ik dacht te menen,maar 5 werken goed genoeg vond om te bewaren).
Erg leuk begin van dit concert dat werd gespeeld door het Noord Nederlands orkest o.l.v. Stefan Ashbury.Onbewust denk ik dan toch terug naar de beelden uit Fantasia.Na dit leuke werk moest er ruimte gemaakt worden voor de solist Jian Wang voor het Celloconcert van Dvorak.
Zoals gebruikelijk bij Dvorak mooie grootste melodien zonder echt zwaar te worden.Ik moet alleen zeggen dat vooral het eerste deel niet echt aanvoelt als een concerto maar een symfonie met een ruime cellopartij.
Maar erg genoten van dit werk en zeer goed gespeeld door de solist met een toegift.
Als toetje een briljant werk van de Engelse componist Gustav Holst:The Planets
Gigantisch orkestapparaat(Zeg maar naar voorbeeld van zijn Oostenrijkse voornaam genoot)aangevuld met eufonium,orgel.
Het eerste deel was goed maar soms was de muziek toch wat te hard en raakte ik het overzicht kwijt jammergenoeg(het waren slechts enkele delen van dat deel)maar wat meer transparantie was fijn er geweest.
De resterende delen werden echter met overgave gespeeld en zonder dat ik zelf de noten in mijn hoofd moest invullen.
Het laatste deel(Neptune The Mystic)besloot dit fijne werk met alleen wat zang van een koor op de gang,erg mooi)
Als je dit werk hoort dan hoor je ook waar componisten als John Williams(vooral Close Encounters!)Jerry Goldsmith(diverse Star Trek)en bijvoorbeeld Cliff Eidelman(Star Trek 6)hun inspiratie vandaan haalden een feest vanherkenning dus!
Kortom ondanks wat(hele kleine) kritiek punten heb ik een geweldige avond gehad en zou zeker het NNO weer een keer willen horen onder deze dirigent

N.B.Het koor was het Noord Nederlands Concertkoor

The Planets is ook een lievelingswerk van mij, ik vind het zelf niet zo erg dat als het in "Mars" er even heftig aan toe gaat, "The Bringer of War" vraagt dit wel vind ik, maar het mag er ook niet over zijn, met het OPL eens schitterende uitvoering van beleefd : de trompetten en pauken waren toen weergaloos tijdens "Mars"

het NNO jammer genoeg nog nooit aan het werk gehoord

Wat mij trouwens erg opviel was de eufonium solo in Mars(ik dacht bij mezelf wat hoor ik nu,is het een trombone of tuba maar dit zachte warme geluid kan alleen uit een tenor komen natuurlijk).
De toevoeging van het orgel(ik kon het zien want ik zat op het podium)is zoals de Amerikanen zeggen "wasted" oftwel als het orgel er niet had geweest hed ik hem niet gemist.
Ik heb dit werk nog op cd gekocht lang geleden met als toevoeging een suite uit Close Encounters en zoals ik al eerder meldde is het goed te horen waar Williams zijn inspiratie uit haalde.