Passie voor klassiek

Naar aanleiding van een reactie van de moderator van Babi Yar wilde ik dit eigenlijk daar plaatsen maar ik vond het erg off topic dus hierbij mijn gedachten over een concert met het Concergebouworkest o.l.v Mariss Jansons met werken van Martinu(la Rhapsodie)Lutoslawski(variaties op een thema van Paganini)Gerswhin(Rhapsody in Bleu)Chabrier(Espana)Ravel(Rhapsodie Espagnol)
en Liszt(Hongaarse Rhapsodie nr 2).
Van het eerste gedeelte voor de pauze was vooral de variaties op een thema van Paganini erg leuk totdat de Rhapsody in Bleu werd ingezet(ik zeg het trouwens verkeerd,de klarinetsolo aan het begin was briljant).Laat ik zeggen totdat meneer Matsuev begon te spelen.
Hij heeft totaal geen gevoel voor dit werk en had meer het idee dat men naast het Concertgebouw aan het heien was,neen ik was absoluut niet enthousiast over deze uitvoering.De meesten in het publiek hoorde waarschijnlijk iets anders want die waren laaiend enthousiast
Tot overmaat van ramp gaf hij nog een toegift wat een soort variaties op een thema van Gerswhin was alleen dan door een heimachine,vreselijk(en weer veel gejuig???
Gelukkig was het programma na de pauze weer van een prima kwaliteit maar ik weet toevallig dat de heipaal dit jaar het Tweede Pianoconcert gaan spelen van Sjostakovitsj maar die laat ik aan mij voorbij gaan,geen Matsuev voor mij!

Rhapsody in Blue is een heel atypisch werk dat meer geschikt is voor een Jazz pianist, ik denk dat je hem in dit werk moeilijk kan beoordelen met het meer klassieke repertoire in gedachten

ik heb redelijk wat contacten met muzikanten en één van de muzikanten die Denis Matsuev heeft begeleid tijdens die Rach 3 in Bozar zei me achteraf dat hij bijna van zijn stoel was gevallen : hij was zo onder de indruk van de muzikaliteit en het technisch kunnen van de pianist

ik heb hem al een paar keer aan het werk gehoord, steeds in Rachmaninov en was steeds subliem, speciaal voor hem naar Amsterdam getrokken

maar gelukkig zijn er smaakverschillen : het zou anders ook maar saai worden

Ik kan me het bijna niet voorstellen dat de Matsuev waar jij het over hebt dezelfde is als de man die deze avond het gespeelde werk ......(ik weet wel een term maar ik hou het netjes en kan even niet op een synoniem komen).
Het is inderdaad een atypisch werk maar dat is nog geen reden om alles maar dan ook alles hard en snel te doen zonder gevoel(althans zo ervaarde ik het en niet alleen ik mijn moeder was er ook bij want zij is een Gerswhin fan en door haar ben ik het ook geworden).
Maar ook daarna dat toegift was echt niet om aan te horen(wat een gedrocht!)
Op een gegeven moment wist hij niet meer wat hij met die Gerswhin deuntjes moest doen dus meer heipaal momenten ,was echt niet Concertgebouworkest waardig.
Ik heb trouwens een maand later(januari 2015)het Pianoconcert gehoord van George(Nederlands Studenten Orkest o.l.v Quentin Clare met Tobias Borsboom als solist)en dat was veel meer naar mijn smaak,tuurlijk je kan zeggen dat de solist geen Jazz gevoel heeft maar er werd in ieder geval een stuk mooier piano gespeeld en ik kon de muziek nu goed volgen zonder het idee te hebben dat ik misschien wel op een hardcore feest was.
Het gehele plaatje was gewoon helemaal fout,geen gevoel,geen controle,geen subliem spel het was echt bagger,sorry dat ik het zeg maar ik ga echt niet naar een concert met deze meneer hoe goed hij ook misschien kan zijn maar voor mij heeft hij de avond bijna verpest,gelukkig was er nog genoeg te genieten na de pauze!