03-14-2015, 02:25 AM
het was tot nu toe echt wel een kwakkelseizoen, in zo verre zelfs dat ik echt aan het overwegen was om voorlopig geen tickets te kopen voor volgend seizoen, het Bozar concert van gisteren was zowat de druppel die de emmer deed overlopen, maar er is gelukkig een grote MAAR, maar die is voor na de pauze
de avond in deSingel begon met de weinig gespeelde Serenade voor Strijkers van Tchaikovski : al van bij de eerste noten viel me de klank op : die was mooi, precies en vol, en moest echt maar bitter weinig onderdoen voor de KCO-strijkers van gisteren, nu wel niet mijn favoriete werk, maar ik kon het wel pruimen
na de pauze had ik verwacht dat een zekere Jaap van Zweden de 7e Shostakovich ging dirigeren, pas deze ochtend via via geïnformeerd geweest over het weeral afhaken van hem door een schouderblessure, of was het een € of $ blessure...
(oei : dat mag je niet schrijven zeker 
) nu al de 2e keer dat hij me dat lapt : vorige keer heeft hij de voorziene 10e Shos op het allerlaatste vervangen door zijn 5e die hij nog maar net daarvoor had gespeeld, ik was toen ook not amused
er was gelukkig een vervangdirigent die hetzelfde programma kon/wou dirigeren : hun vroegere chef Muhai Tang, voor mij een eerste kennismaking met hem, het was mijn 6e live uitvoering van die 7e Shos, ik kan dus al een beetje vergelijken
het stuk trok heel erg mijn aandacht, al na enkele minuten zat ik op het puntje van mijn stoel en absorbeerde ik elke gespeelde noot, een 1e keer dit seizoen (en het werd eens tijd dat het gebeurde ook), echt genoten van de strijkers en van het solowerk van de houtblazers, jammer dat die 7e Shos wat te hoog gegrepen was voor het publiek, het is meestal wel een aandachtiger publiek in deSingel, maar dit kon de pret gelukkig niet te veel drukken
de inzet van de trom was heel beheerst en mooi gestaag opgebouwd, de trom was zelfs 2x verdubbeld, het begin van het boléro gedeelte was echt genieten en een 1e kippenvel moment, de rest van dit gedeelte bleef zeer intens maar hier ontbrak soms de balans wat : slagwerk lag er net een tik boven (oa de cymbalen), maar dit is muggenzifterij : het bleef genieten, na die climax volgden een paar zeer intense minimalistische passages met het betere solowerk van de houtblazers (die me het KCO trouwens volledig deden vergeten!)
het 2e en 3e deel waren zeer apart gebracht : enorm fijn en fragiel, echt jammer dat de zaal niet stiller was, ik denk dat de meesten niet beseften wat een hoogstaande muzikaliteit ze te horen kregen, enorm genoten van de solo's : 1e klarinet > kan je het beter spelen!? subliem gewoon, idem voor de prachtig opgebouwde solo van de cor anglais, de bas klarinet heeft het op een speciale manier gebracht : net iets meer op de achtergrond en versmolten : het effect mocht er wezen, het was echt het dragende element van die sombere passages, bij de 1e fagot was ik ook ongewild de vergelijking aan het maken met die van het KCO (die ook zeker niet slecht was) maar dit hier kon ik beter smaken
ergens een bizarre uitvoering : de verfijning die het KCO zo kenmerkt zat er hier nog meer in dan gisteren, en toch was dit veel meer een echte Slavische uitvoering dan gisteren
er zit voor de slotclimax ook wat solowerk in voor de pauken en hier was er bij mij ook verwondering
ik heb regelmatig mijn ogen eens dicht gedaan en dat maakte het nog specialer : die diepe en volle strijkersklank kwam dan echt volledig tot zijn recht, niet verwonderlijk dus dat ik vol spanning zat te wachten op de finale, die was trouwens uitstekend opgebouwd, hij heeft met enorm veel contrast gewerkt, dit kan soms geforceerd overkomen, maar hier voelde dat heel natuurlijk aan, en zijn overgangen waren heel soepel, soms zelfs iets "te" je zou er de ruwe kantjes van de oorlog bij vergeten
de finale was echt WAUW, het 1e grote moment van dit seizoen, het deed echt deugd om nog eens zo intens te kunnen genieten, het bleef zeer verfijnd en zuiver, maar toch een echte Shos waardig!!! met veel vibrato, oa bij de bastrombone die er eventjes schitterend bovenuit kwam, ook bij de banda-stereo hoorns kwam dit terug, die het thema even overnamen en het schitterend brachten, tijdens het stuk het meeste genoten van de houtblazers, maar op het einde was alle glorie en aandacht voor de kopers en het slagwerk, ik was toen al lang niet meer met mijn oren aan het luisteren, het ging veel dieper
ik dacht voor het concert "fuck Jaap", na het concert dacht ik ook "fuck Jaap" maar dan op een heel andere manier, ik moet (ben ik ook!) dankbaar zijn dat Muhai Tang dit gedirigeerd heeft
oprechte dank aan hem en deFilharmonie om me deze fantastische muziekavond te bezorgen
de avond in deSingel begon met de weinig gespeelde Serenade voor Strijkers van Tchaikovski : al van bij de eerste noten viel me de klank op : die was mooi, precies en vol, en moest echt maar bitter weinig onderdoen voor de KCO-strijkers van gisteren, nu wel niet mijn favoriete werk, maar ik kon het wel pruimen
na de pauze had ik verwacht dat een zekere Jaap van Zweden de 7e Shostakovich ging dirigeren, pas deze ochtend via via geïnformeerd geweest over het weeral afhaken van hem door een schouderblessure, of was het een € of $ blessure...
(oei : dat mag je niet schrijven zeker ) nu al de 2e keer dat hij me dat lapt : vorige keer heeft hij de voorziene 10e Shos op het allerlaatste vervangen door zijn 5e die hij nog maar net daarvoor had gespeeld, ik was toen ook not amused er was gelukkig een vervangdirigent die hetzelfde programma kon/wou dirigeren : hun vroegere chef Muhai Tang, voor mij een eerste kennismaking met hem, het was mijn 6e live uitvoering van die 7e Shos, ik kan dus al een beetje vergelijken
het stuk trok heel erg mijn aandacht, al na enkele minuten zat ik op het puntje van mijn stoel en absorbeerde ik elke gespeelde noot, een 1e keer dit seizoen (en het werd eens tijd dat het gebeurde ook), echt genoten van de strijkers en van het solowerk van de houtblazers, jammer dat die 7e Shos wat te hoog gegrepen was voor het publiek, het is meestal wel een aandachtiger publiek in deSingel, maar dit kon de pret gelukkig niet te veel drukken
de inzet van de trom was heel beheerst en mooi gestaag opgebouwd, de trom was zelfs 2x verdubbeld, het begin van het boléro gedeelte was echt genieten en een 1e kippenvel moment, de rest van dit gedeelte bleef zeer intens maar hier ontbrak soms de balans wat : slagwerk lag er net een tik boven (oa de cymbalen), maar dit is muggenzifterij : het bleef genieten, na die climax volgden een paar zeer intense minimalistische passages met het betere solowerk van de houtblazers (die me het KCO trouwens volledig deden vergeten!)
het 2e en 3e deel waren zeer apart gebracht : enorm fijn en fragiel, echt jammer dat de zaal niet stiller was, ik denk dat de meesten niet beseften wat een hoogstaande muzikaliteit ze te horen kregen, enorm genoten van de solo's : 1e klarinet > kan je het beter spelen!? subliem gewoon, idem voor de prachtig opgebouwde solo van de cor anglais, de bas klarinet heeft het op een speciale manier gebracht : net iets meer op de achtergrond en versmolten : het effect mocht er wezen, het was echt het dragende element van die sombere passages, bij de 1e fagot was ik ook ongewild de vergelijking aan het maken met die van het KCO (die ook zeker niet slecht was) maar dit hier kon ik beter smaken
ergens een bizarre uitvoering : de verfijning die het KCO zo kenmerkt zat er hier nog meer in dan gisteren, en toch was dit veel meer een echte Slavische uitvoering dan gisteren
er zit voor de slotclimax ook wat solowerk in voor de pauken en hier was er bij mij ook verwondering
ik heb regelmatig mijn ogen eens dicht gedaan en dat maakte het nog specialer : die diepe en volle strijkersklank kwam dan echt volledig tot zijn recht, niet verwonderlijk dus dat ik vol spanning zat te wachten op de finale, die was trouwens uitstekend opgebouwd, hij heeft met enorm veel contrast gewerkt, dit kan soms geforceerd overkomen, maar hier voelde dat heel natuurlijk aan, en zijn overgangen waren heel soepel, soms zelfs iets "te" je zou er de ruwe kantjes van de oorlog bij vergeten
de finale was echt WAUW, het 1e grote moment van dit seizoen, het deed echt deugd om nog eens zo intens te kunnen genieten, het bleef zeer verfijnd en zuiver, maar toch een echte Shos waardig!!! met veel vibrato, oa bij de bastrombone die er eventjes schitterend bovenuit kwam, ook bij de banda-stereo hoorns kwam dit terug, die het thema even overnamen en het schitterend brachten, tijdens het stuk het meeste genoten van de houtblazers, maar op het einde was alle glorie en aandacht voor de kopers en het slagwerk, ik was toen al lang niet meer met mijn oren aan het luisteren, het ging veel dieper
ik dacht voor het concert "fuck Jaap", na het concert dacht ik ook "fuck Jaap" maar dan op een heel andere manier, ik moet (ben ik ook!) dankbaar zijn dat Muhai Tang dit gedirigeerd heeft
oprechte dank aan hem en deFilharmonie om me deze fantastische muziekavond te bezorgen