05-18-2014, 10:21 PM
het is altijd een leuk vooruitzicht om een concert in De Doelen te mogen bijwonen, en al zeker als hun huisorkest er speelt onder leiding van hun vaste chef : Yannick Nézet-Séguin
het stuk was ook iets om naar uit te kijken : het Requiem van Verdi, zijn "mooiste opera"
Collegium Vocale Gent was het koor, en hier wringt het wel een beetje : normaal gezien moet er nu nog volgen "en het 2e koor was...." maar een 2e koor was jammer genoeg niet voorzien, en dat was misschien de enigste factor die een perfecte uitvoering heeft verhinderd
even de solo-bezetting vermelden :
Bas : Mikhail Petrenko (al gehoord in hetzelfde werk in Bozar in 2009)
Tenor : Bryan Hymel
Mezzo : Karen Cargill (met hetzelfde orkest geschitterd in 3e Mahler)
Sopraan : Camilla Nylund
het begin was zeer fragiel gespeeld, maar het publiek in De Doelen is toch stiller en aandachtiger dan in Bozar : dus dat lukt daar wel, mooi opgebouwd, de solo-noten van de tenor waren nog wat aarzelend, maar al heel snel werd het een volle zelfzekere stem
het Tuba Mirum was echt kippenvel : 1e noot van de trompetten in de zaal was nog niet 100% zuiver (ook niet gemakkelijk om die moeilijke eerste noot te brengen als je er al even staat te wachten) maar al heel snel werd het echt fantastisch interessant met impressies die uit elke hoek van de zaal kwamen : puur genieten en voor mij het hoogtepunt van het werk
het koor is echt wereldtop, heel zuiver, mooie klankkleuren en voornamelijk een heel duidelijke articulatie, en ook de nodige power, voor één koor zeer indrukwekkend, maar niet die muur van geluid die op je afkomt en je een "WAUW" gevoel geeft, hier was het eerder "wauw" eigenlijk jammer : dit werk vraagt echt wel een dubbele bezetting, voor de intiemere passages zou ik het zelfs enkel door Collegium Vocale Gent hebben laten zingen : veel beter kun je die passages niet brengen, maar in de power stukken ontbrak net dat tikkeltje, ik had het gevoel dat het orkest ook een tik moest inhouden om het koor niet te veel in de problemen te brengen qua balans
het orkest was zoals steeds top, ondanks dat het een solo-zang en koorwerk is vond ik ze echt heel scherp en precies spelen, en met veel oog voor detail : een paar mooi uitgewerkte passages van oa de trombones en de fagotten, enkel de pauken bleven een beetje te veel op de achtergrond in de ff passages vond ik
de solo-stemmen waren echt gewoon allemaal top, en ze pasten ook goed samen, ik heb dit werk al vaak gehoord en meestal zitten er in de samenzang van de solo's wel wat botsende vibrato's, dat was hier echt niet het geval, het hield het eigenlijk ook fris en boeiend : deze voorstelling is gewoon voorbij gevlogen
het Sanctus vond ik het 2e hoogtepunt : zeer intens gebracht
tijdens de slotclimax van het koor had de sopraan het toch wat moeilijk om er nog even over te komen, maar dat is weinig stemmen gegeven, en doet zeker geen afbreuk aan haar prestatie, tijdens een 2e Mahler vind ik het altijd een kippenvel moment als de sopraan, al is het maar één maat, even boven dat dubbel koor uitgeraakt, maar dit gebeurt maar zelden
het slot was (zoals het begin) heel intiem en fragiel gebracht, maar hier voornamelijk door de sopraan en het koor : was echt heel speciaal om dat te mogen meemaken en gaf ook een diep contrast met het powerstuk net ervoor, ik vond de dirigent echt super, maar hier had ik een andere keuze gemaakt op volume-gebied bij de kopers : tijdens de laatste 2x "Libera Me" vond ik ze veel te luid en verstoorden ze het intieme
absoluut een topuitvoering en super dat ik erbij was, maar niet mijn beste uitvoering ooit van dit werk, maar toch een zeer eerbare 2e plaats, mits wat extra koorkracht ging het wel op één gestaan hebben, dus ergens een gemiste kans, maar dit klinkt te negatief, met een heel goed gevoel uit De Doelen vertrokken
en ik was niet alleen aan de daverende ovatie te horen 
het stuk was ook iets om naar uit te kijken : het Requiem van Verdi, zijn "mooiste opera"
Collegium Vocale Gent was het koor, en hier wringt het wel een beetje : normaal gezien moet er nu nog volgen "en het 2e koor was...." maar een 2e koor was jammer genoeg niet voorzien, en dat was misschien de enigste factor die een perfecte uitvoering heeft verhinderd
even de solo-bezetting vermelden :
Bas : Mikhail Petrenko (al gehoord in hetzelfde werk in Bozar in 2009)
Tenor : Bryan Hymel
Mezzo : Karen Cargill (met hetzelfde orkest geschitterd in 3e Mahler)
Sopraan : Camilla Nylund
het begin was zeer fragiel gespeeld, maar het publiek in De Doelen is toch stiller en aandachtiger dan in Bozar : dus dat lukt daar wel, mooi opgebouwd, de solo-noten van de tenor waren nog wat aarzelend, maar al heel snel werd het een volle zelfzekere stem
het Tuba Mirum was echt kippenvel : 1e noot van de trompetten in de zaal was nog niet 100% zuiver (ook niet gemakkelijk om die moeilijke eerste noot te brengen als je er al even staat te wachten) maar al heel snel werd het echt fantastisch interessant met impressies die uit elke hoek van de zaal kwamen : puur genieten en voor mij het hoogtepunt van het werk
het koor is echt wereldtop, heel zuiver, mooie klankkleuren en voornamelijk een heel duidelijke articulatie, en ook de nodige power, voor één koor zeer indrukwekkend, maar niet die muur van geluid die op je afkomt en je een "WAUW" gevoel geeft, hier was het eerder "wauw"
eigenlijk jammer : dit werk vraagt echt wel een dubbele bezetting, voor de intiemere passages zou ik het zelfs enkel door Collegium Vocale Gent hebben laten zingen : veel beter kun je die passages niet brengen, maar in de power stukken ontbrak net dat tikkeltje, ik had het gevoel dat het orkest ook een tik moest inhouden om het koor niet te veel in de problemen te brengen qua balans het orkest was zoals steeds top, ondanks dat het een solo-zang en koorwerk is vond ik ze echt heel scherp en precies spelen, en met veel oog voor detail : een paar mooi uitgewerkte passages van oa de trombones en de fagotten, enkel de pauken bleven een beetje te veel op de achtergrond in de ff passages vond ik
de solo-stemmen waren echt gewoon allemaal top, en ze pasten ook goed samen, ik heb dit werk al vaak gehoord en meestal zitten er in de samenzang van de solo's wel wat botsende vibrato's, dat was hier echt niet het geval, het hield het eigenlijk ook fris en boeiend : deze voorstelling is gewoon voorbij gevlogen
het Sanctus vond ik het 2e hoogtepunt : zeer intens gebracht
tijdens de slotclimax van het koor had de sopraan het toch wat moeilijk om er nog even over te komen, maar dat is weinig stemmen gegeven, en doet zeker geen afbreuk aan haar prestatie, tijdens een 2e Mahler vind ik het altijd een kippenvel moment als de sopraan, al is het maar één maat, even boven dat dubbel koor uitgeraakt, maar dit gebeurt maar zelden
het slot was (zoals het begin) heel intiem en fragiel gebracht, maar hier voornamelijk door de sopraan en het koor : was echt heel speciaal om dat te mogen meemaken en gaf ook een diep contrast met het powerstuk net ervoor, ik vond de dirigent echt super, maar hier had ik een andere keuze gemaakt op volume-gebied bij de kopers : tijdens de laatste 2x "Libera Me" vond ik ze veel te luid en verstoorden ze het intieme
absoluut een topuitvoering en super dat ik erbij was, maar niet mijn beste uitvoering ooit van dit werk, maar toch een zeer eerbare 2e plaats, mits wat extra koorkracht ging het wel op één gestaan hebben, dus ergens een gemiste kans, maar dit klinkt te negatief, met een heel goed gevoel uit De Doelen vertrokken
en ik was niet alleen aan de daverende ovatie te horen