Passie voor klassiek

een avond waar ik al een tijdje naar aan het uitkijken was, maar dat deel zat pas achter de pauze

de avond begon met een laptop, piano en strijkers in The Messenger van Valentin Silvestrov : de laptop werd gebruikt om windgeluiden te maken, voor de rest niet veel over te vertellen, erna werd het jammer genoeg nog minder interessant, als anti-Mozart een 2e vioolconcerto op twee dagen tijd op mijn dak deze keer het 3e door rijzende ster Julian Rachlin, het kon me echt totaal NIET boeien, ik vond het ronduit saai en ik heb er mijn aandacht niet kunnen bij houden, ik vond Nikita Boriso-Glebsky gisteren wel beter spelen, en ook een betere viool, het (vrij stille ) publiek kon het wel smaken, maar zijn bisnummer van Ysaÿe kreeg meer applaus dan de Mozart zijn bis was trouwens 1000x boeiender dan die Mozart

ik vond die programmatie trouwens onbegrijpelijk : wie zet er nu in godsnaam Mozart en Shostakovich samen een deel van het publiek is tijdens de pauze weg gegaan, en mocht de NMBS niet slechts om de 2 uren een trein laten rijden op mijn lijn, was ik pas na de pauze ingevallen

maar genoeg negatief gedoe

Andrey Boreyko mocht na zijn mooie 4e Shos, opnieuw een grote Shostakovich Symfonie brengen, deze keer de echt heel zelden gespeelde 8e, voor mij mijn 1e live ervaring van dit stuk (live enkel nog 2,3 en 13 te gaan )

tot mijn grote vreugde werd het met een volledige strijkersbezetting gespeeld, en dit hoorde je al vanaf de 1e maten met de inzet van een diepe, volle contrabas-sound, de toon was gezet en het was een goeie toon! de symfonie is gewoon voorbij gevlogen : een rijkdom aan impressies uit het orkest die bijna niet te verwerken viel, iets dat ik zelden meemaak (enkel al eens met 11e Shos in Rotterdam), ik had wat schrik dat de vgl met de CD opname van Barshai zwaar in het nadeel van het NOB ging overhellen (wat trouwens geen schande zou zijn) maar de CD-opname was snel uit mijn gedachten verdwenen : kon ook niet anders met zoveel boeiends op het podium

ik was echt verrast door het orkest : de strijkers waren op het niveau van Bamberger, echt een heel indringende klank met passende klankkleuren en scherpte waar nodig, op CD nooit echt die tragedie van de oorlog ervaren, maar hier in de zaal wel : puik gedaan dus!

het 1e deel was echt subliem gespeeld : wat een intensiteit, correcte tempo ook en mooi solowerk, het 2e deel kon me ook boeien en het bleef gelukkig vrij stil in de zaal, de laatste delen worden aaneengesloten gespeeld en hier vond ik het niveau soms net een tik minder : de spanningsboog verslapte een beetje, hier en daar een accidentje en de balans die niet 100% correct zat, maar dit zijn echt de enigste minpuntjes en zeker niet te negatief interpreteren, het NOB had een topavond, ik was hier meer van onder de indruk dan van de 4e Shos van het Mariinsky die ik eerder dit seizoen heb gezien, dus dat kan tellen als referentie!

toch even een woordje over het solo-werk : ondanks de gezamenlijke orchestrale climaxen zit er ook veel intiem solowerk in : de solo voor de Cor Anglais moet zowat de langste in het symfonische genre zijn : iedere noot trok de aandacht, prachtige indringende klank!
1e en 2e piccolo waren fantastisch : ze hebben mijn trommelvliezen zwaar op de proef gesteld en ze gaven echt de verschrikking van de oorlog mee door in die climax passages toch nog boven het orkest op power uit te komen!
slagwerk kon me ook echt boeien, maar het NOB moet wel dringend eens een nieuwe gong kopen : dat klein oud ding viel zwaar uit de toon tussen het andere slagwerk, zonde! maar voor de rest echt super : intense trommel en indrukwekkend werk op de pauken en schijven
al het werk van de houtblazers kon boeien, zeker ook nog een vermelding voor de 1e klarinet : een diepe warme klank die echt de aandacht trok
Leo Wouters was zoals steeds in grote doen op de 1e trompet : super gedaan!
1e hoorn was verdubbeld, en ook daar mooi werk met veel "hoog" werk
de trombones hadden niet zo veel maten : maar alles was uitstekend gedaan, met op het einde een hele mooie bas vibrato die stereo klonk
de strijkers (met prachtige concertmeester en 1e cello) hebben me aangenaam verrast : die diepe klank die ik onder Walter Weller vaker heb gehoord zat er terug in

ze spelen het zondag opnieuw, er zijn geen excuses om niet te gaan kijken, ik ga nog eens luisteren, maar voor de pauze krijgen ze me toch de zaal niet in

bedankt aan het NOB om ons deze schitterende Shostakovich ervaring te geven

zoals beloofd deze namiddag een 2e keer gaan luisteren, en ook zoals gepland pas na de pauze ingevallen, tijdens de Mozart een mooie zomerwandeling gemaakt in de Botanique en geen spijt van die keuze

het was terug genieten van het NOB deze pm, ik had in alle eerlijkheid niet gedacht dat ze het op zo'n hoog niveau gingen brengen, speel dit in de Philharmonie of in het Musikverein en het jaar nadien mag je gegarandeerd terugkomen! eigenlijk had ik het moeten weten : enkele seizoenen geleden een sublieme 10e Shos gehoord met Litton, dus ze kunnen het wel, jammer dat ze zo weinig Shostakovich spelen, maar gelukkig staat volgend seizoen de 7e op het programma : beide oorlogssymfonieën, maar wel van een totaal andere aard

ik vond het deze namiddag nog beter dan vrijdag : samenspel was beter, de details klopten beter en vnl op balans-gebied was er echt beterschap, ik heb opnieuw genoten van de indringende strijkersklank en het vele solowerk, de climax in het 3e deel was gewoon WAUW : wat een spanning en intensiteit : wereldniveau!

enigste minpuntje was de dame naast mij : die vond het duidelijk niet interessant en ze begon dan maar een boodschappenlijstje voor maandag of zo te maken, en stil kon dit blijkbaar niet, diepe zucht, zelfs van op de rij achter mij "ssst" : toch doodzonde, voor die zeldzame keer dat die monster symfonie wordt gespeeld

ik had zaterdagavond nog eens naar een opname met Barshai geluisterd : altijd een interessante vgl oefening, en de balans sloeg toen al naar het NOB uit enkel in de laatste delen lag Barshai wat boven, maar dat was met het vrijdagconcert als referentie, zeker de laatste delen waren deze namiddag beter afgewerkt dan toen, deze uitvoering komt trouwens op CD uit : een must!

ik vraag me echt af of ik de 8e ooit nog eens beter ga horen, De Munt speelt het volgend seizoen, ze mogen het tegendeel proberen bewijzen....

proficiat en dank aan het NOB om die 8e eindelijk nog een te programmeren en ze dan ook nog eens zo uitmuntend te brengen

Mijn tweede Shostakovits ervaring na de zevende in Rotterdam. Dit werk is een stuk donkerder dan de 7de. Blijkbaar omdat het is gecomponeerd eind WO II, toen de moraal dus al heel laag zat. Je kon de oorlog ook horen in dit stuk.
Ik vond het eerste deel het interessants, zeer mooie strijkers en de paukenist en andere solisten hebben allemaal goed werk geleverd.
Het derde deel kon me minder boeien, was zelfs een beetje saai met momenten en ik miste wel een climax op het einde.
Maar toch een super uitvoering!

Sjostakovitsj Achtste is een geweldig werk maar absoluut niet de beste uit de reeks van symfonien en dat komt voornamelijk omdat die eerste vier delen bijzonder weinig positiefs in petto hebben voor de luisteraar en de verlichting(hoe klein die in het laatste deel ook is)eigenlijk te laat is(misschien wel opzettelijk)Ik heb na de kennismaking met de zevende een ceedee gekocht van de Achtste met het KCO/Haitink en de eerste keer luisteren was toch wel een gevoel van dikke ellende in het werk.
Maar nu beschouw ik het als een werk dat de horror van de oorlog maar vooral het leven onder Stalin(in het bijzonder het tweede en derde deel,later meer)weergeeft en is het wel een van mijn favoriete werken van de man.
Het eerste deel is als een symfonie op zich en heeft een prachtige solo voor alt hobo met heel veel eenzaamheid gevolgd door twee scherzi die het leven in de USSR belachelijk maakt mede door die snijdende trompet solo in het derde deel waar ik altijd maar mensen zie dansen maar dan wel aan touwtjes van die man met de snor.Het vierde is overpeinzen van wat je meegemaakt hebt en daarna komt eindelijk de verlossing die maar kort duurt omdat al heel snel het spook van het eerste deel weer tevoorschijn komt.
Grappig genoeg vind ik de finale van dit werk positiever dan bijvoorbeeld de finale van de vierde,vijfde en zeker de zevende,het is een gevoel van berusting en een idee dat het wellicht wel goed komt(in tegenstelling tot de pijn van de vijfde en zevende en het uitzichtloze van de vierde).
Ik heb het werk meerdere keren gehoord en wel in de Doelen(Maxim Sjostakovitsj)Concertgebouw(van Zweden met tv en docu,vond ik een uiterst geslaagd concert en kon het weer terug zien vanwege de zaterdagmatinee)
Volgend jaar wordt de achtste gespeeld door het NEDPHO olv Harmut Haenchen in het Concertgebouw en ik wil daar wel erg graag bij zijn om hopelijk een zelfde ervaring te hebben als Kris!

Bart