02-13-2014, 02:27 AM
deze avond het Symfonieorkest van de Munt opnieuw aan het werk gehoord in Bozar : de voorziene dirigent : Gerd Albrecht is enkele weken geleden plots overleden en vervangen door de jonge Antonio Méndez, als opener De Moldau van Smetana, ondanks zijn jeugdige leeftijd dirigeerde hij dit stuk zonder partituur, het Bozar-publiek was weer eens niet stil te krijgen 
ik kon deze uitvoering wel smaken, maar ik miste wat lijn in de uitvoering, ik ben meestal wel fan van contrast, maar in dit stuk heb je wat meer éénheid nodig, over het algemeen toch iets te mak gespeeld en die volume uitschieter (oa met het slagwerk) paste niet echt vond ik, de strijkers waren opnieuw onderbezet (budgettair moeilijke tijden zeker 
)
erna mocht Christian Poltéra één van mijn lievelingsconcerto's brengen : het Celloconcerto van Dvorak, sinds die fabuleuze uitvoering met Jean-Guihen Queyras met deFilharmonie weet ik dat het heel moeilijk zal zijn om nog eens dat niveau mee te maken, deze avond wel een aardige poging gehoord, maar het publiek wou weeral eens niet meewerken : echt geen concertpubliek, tussen de delen door hatelijk applaus, GSM-gerinkel, luid gebabbel, je voelde gewoon dat de atmosfeer in de zaal niet goed zat (en dat lag niet aan de uitvoering!), om het nog wat erger te maken zat er een hijger voor mij, dus ik had het heel, heel moeilijk om er mijn concentratie bij te houden, de (lange) aanzet door het orkest was goed, maar miste toch wat intensiteit en opbouw, de cellist heeft het mooi gebracht, ook een mooi instrument, ik vond dat het orkest beter begon te spelen tijdens het concerto, maar er was echt te veel afleiding om hier veel te kunnen over schrijven, en tegen het einde van dit stuk zat het grootste deel van het concert er al op
in de pauze toestemming gevraagd om me te verplaatsen, en deze keer wel een stille omgeving en ook in het algemeen hing er wat meer sfeer in de zaal, dit resulteerde direct in een veel leukere en intensere muziek-ervaring : Taras Bulba van Janacek was de eigenlijke reden van mijn aanwezigheid, het klonk (gelukkig maar
) al een heel pak beter dan die ontgoochelende Titan, dus mijn vermoeden dat de dirigent toen de boosdoener was blijkt wel te kloppen 
de eerste maten lieten direct al het beste vermoeden met heel intensief werk van de hobo-pupiter, ik zat hierdoor direct in het stuk, trouwens echt wel een mooi stuk, doet een beetje aan de Symfonische gedichten van Scriabin denken (ook qua lengte), wel maar een kort stukje na de pauze
het orkest kon me dus deze keer wel overtuigen met mooie sombere klankkleuren door de trombones en tuba, indringende 1e trompet, puik werk op de kleine klarinet (altijd mooi om horen als dat instrument zo wordt bespeeld), de paukenist heeft ook eens doorgeslagen : wat geslaagd contrast opleverde en de nodige intensiteit gaf, mooie klokken ook met het gepaste volume, ergens vond ik de dirigent wel nog wat groen in dit werk : die pauzes tussen de verschillende delen moeten echt een pak korter : er ging hierdoor veel spanningsboog verloren, en op het einde heeft hij er toch niet alles uit gehaald : hier mag je het orkest toch eens laten loslaten en het open trekken : de hoorns en 1e trompet mochten hier wat meer dramatiek brengen vond ik, de dirigent was zijn slotclimax precies nog aan het opbouwen toen hij het stuk al moest afslaan, je kon toch ook horen dat er niet voldoende strijkers waren, maar ik kon deze uitvoering echt wel smaken, en ik had dringend eens zo'n ervaring nodig, want voor de pauze was ik me echt aan het afvragen of ik ooit nog eens een ticket voor een concert in Bozar ging kopen
ik wou dit stuk sowieso dit seizoen eens horen, het was kiezen tussen dit http://www.youtube.com/watch?v=lwz-ztRoKEs en de Munt
morgen al terug naar Bozar voor Sheherazade, was eerst niet gepland maar door de (schandalige) programmawijziging van het London Philharmonic wou ik het nu toch nog eens horen
ik kon deze uitvoering wel smaken, maar ik miste wat lijn in de uitvoering, ik ben meestal wel fan van contrast, maar in dit stuk heb je wat meer éénheid nodig, over het algemeen toch iets te mak gespeeld en die volume uitschieter (oa met het slagwerk) paste niet echt vond ik, de strijkers waren opnieuw onderbezet (budgettair moeilijke tijden zeker ) erna mocht Christian Poltéra één van mijn lievelingsconcerto's brengen : het Celloconcerto van Dvorak, sinds die fabuleuze uitvoering met Jean-Guihen Queyras met deFilharmonie weet ik dat het heel moeilijk zal zijn om nog eens dat niveau mee te maken, deze avond wel een aardige poging gehoord, maar het publiek wou weeral eens niet meewerken : echt geen concertpubliek, tussen de delen door hatelijk applaus, GSM-gerinkel, luid gebabbel, je voelde gewoon dat de atmosfeer in de zaal niet goed zat (en dat lag niet aan de uitvoering!), om het nog wat erger te maken zat er een hijger voor mij, dus ik had het heel, heel moeilijk om er mijn concentratie bij te houden, de (lange) aanzet door het orkest was goed, maar miste toch wat intensiteit en opbouw, de cellist heeft het mooi gebracht, ook een mooi instrument, ik vond dat het orkest beter begon te spelen tijdens het concerto, maar er was echt te veel afleiding om hier veel te kunnen over schrijven, en tegen het einde van dit stuk zat het grootste deel van het concert er al op
in de pauze toestemming gevraagd om me te verplaatsen, en deze keer wel een stille omgeving en ook in het algemeen hing er wat meer sfeer in de zaal, dit resulteerde direct in een veel leukere en intensere muziek-ervaring : Taras Bulba van Janacek was de eigenlijke reden van mijn aanwezigheid, het klonk (gelukkig maar
) al een heel pak beter dan die ontgoochelende Titan, dus mijn vermoeden dat de dirigent toen de boosdoener was blijkt wel te kloppen de eerste maten lieten direct al het beste vermoeden met heel intensief werk van de hobo-pupiter, ik zat hierdoor direct in het stuk, trouwens echt wel een mooi stuk, doet een beetje aan de Symfonische gedichten van Scriabin denken (ook qua lengte), wel maar een kort stukje na de pauze
het orkest kon me dus deze keer wel overtuigen met mooie sombere klankkleuren door de trombones en tuba, indringende 1e trompet, puik werk op de kleine klarinet (altijd mooi om horen als dat instrument zo wordt bespeeld), de paukenist heeft ook eens doorgeslagen : wat geslaagd contrast opleverde en de nodige intensiteit gaf, mooie klokken ook met het gepaste volume, ergens vond ik de dirigent wel nog wat groen in dit werk : die pauzes tussen de verschillende delen moeten echt een pak korter : er ging hierdoor veel spanningsboog verloren, en op het einde heeft hij er toch niet alles uit gehaald : hier mag je het orkest toch eens laten loslaten en het open trekken : de hoorns en 1e trompet mochten hier wat meer dramatiek brengen vond ik, de dirigent was zijn slotclimax precies nog aan het opbouwen toen hij het stuk al moest afslaan, je kon toch ook horen dat er niet voldoende strijkers waren, maar ik kon deze uitvoering echt wel smaken, en ik had dringend eens zo'n ervaring nodig, want voor de pauze was ik me echt aan het afvragen of ik ooit nog eens een ticket voor een concert in Bozar ging kopen
ik wou dit stuk sowieso dit seizoen eens horen, het was kiezen tussen dit http://www.youtube.com/watch?v=lwz-ztRoKEs en de Munt
morgen al terug naar Bozar voor Sheherazade, was eerst niet gepland maar door de (schandalige) programmawijziging van het London Philharmonic wou ik het nu toch nog eens horen